Το επόμενο βήμα της ΝΔ μετά το προβάδισμα

Νομοτελειακά η ραγδαία δημοσκοπική φθορά της κυβέρνησης σε σχέση με τη σταθεροποίηση της αντιπολίτευσης θα έφερνε την ανατροπή σε επίπεδο πρωτοπορίας. Οι πολίτες συνεχίζουν να εντείνουν την αγανάκτηση τους για τις εξελίξεις και να εξαντλείται οριστικά η ανοχή ακόμα κι όσων παροδικά πίστεψαν ότι θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την κρίση με τις κυβερνητικές επιλογές. Ανέμεναν στωικά, με βάση τις αρχικές εξαγγελίες, την άμεση έξοδο της χώρας στις αγορές, την συνολική αναστροφή του οικονομικού κλίματος και τελικά την απεμπλοκή μας από το μνημόνιο. Πλέον συνειδητοποιήσουν ότι η εμμονή των Τροϊκανών σε ένα υπερβολικά πιεστικό δημοσιονομικό σχέδιο (σε όρους, χρονοδιάγραμμα και στόχους) αλλά και η  κυβερνητική ανικανότητα στην προώθηση μεταρρυθμίσεων μας οδήγησαν σε μεγαλύτερο αδιέξοδο από αυτό που κλήθηκαν να λύσουν.

Η κατάρρευση του μεταπολιτευτικού συστήματος δεν μπορεί να μην θέτει και την αξιωματική αντιπολίτευση, που αποτέλεσε τον έτερο πόλο εξουσίας αυτής της χρονικής περιόδου, στη μήνη των πολιτών. Το κρατικιστικό, πελατειακό κράτος είναι αναμφισβήτητα έργο των κυβερνήσεων της δεκαετίας του ’80, με το οποίο όμως δεν συγκρούστηκε επαρκώς κι η ΝΔ συντηρώντας διεφθαρμένες δομές και διαδικασίες κάτω από το φόβο του πολιτικού κόστους και της υποκινούμενης από το ΠΑΣΟΚ λαϊκής αντίδρασης σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια.

Η κοινωνική οργή όμως δεν εκφράζεται μέσα από μια ακριβοδίκαιη διαδικασία επιμερισμού ευθυνών. Άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αισθάνεται και πρακτικά αδύναμη να καταλήξει σε ένα τέτοιο συμπέρασμα με απόλυτη ασφάλεια. Καταλήγει λοιπόν στην συνολική καταδίκη όσων διαχρονικά την εκμεταλλεύτηκαν ψηφοθηρικά, όσων υποθήκευσαν το μέλλον του «πνίγοντας» τη χώρα στα χρέη, όσων δεν κατόρθωσαν να προφυλάξουν τον τόπο από τις συνέπειες της κρίσης και όσων με σφάλματα ή από συνειδητή επιλογή τον οδήγησαν στην «αγκαλιά» του ΔΝΤ.

Το επόμενο μεγάλο βήμα για τη ΝΔ είναι να ανοίξει έναν ειλικρινή διάλογο με όλο αυτόν τον κόσμο που η αγανάκτηση του τον οδηγεί στην αποστασιοποίηση και την εκλογική αποχή. Με όλους αυτούς που εκδηλώνουν με κάθε τρόπο την απόγνωση τους για την εξαθλίωση που βιώνουν και κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα, αφήνοντας τους απογοητευμένους από την έλλειψη προοπτικής. Με όλους όσους θεωρούν τους εαυτούς τους προδομένους από το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα και δεν πείθονται για τη δυνατότητα του να αποτελέσει μέρος της λύσης.

Ο Αντώνης Σαμαράς κατόρθωσε, κρατώντας εξαρχής μια ξεκάθαρη θέση απέναντι στη «συνταγή» του μνημονίου και προτείνοντας σειρά μέτρων για τον ταχύτερο απεγκλωβισμό μας από αυτό, να κερδίσει σταδιακά την προσοχή σημαντικού ακροατηρίου. Για να μετατραπεί όμως η «προσοχή» σε «αποδοχή» προαπαιτούμενο είναι κάποιες πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

·        Εμμονή στην προώθηση θεσμικών αλλαγών που θα περιορίζουν τα φαινόμενα διαφθοράς και θα τιμωρούν παραδειγματικά τους επίορκους, ενώ ταυτόχρονα θα εκσυγχρονίζουν τις δημοκρατικές διαδικασίες.

·        Εξειδικευμένος λόγος και προτάσεις που να αφορούν συγκεκριμένες πληθυσμιακές, ηλικιακές κι επαγγελματικές ομάδες (σε πολλές από τις οποίες, διαχρονικά «νοσεί» εκλογικά η ΝΔ)

·        Αντίστοιχο πολιτικό προσωπικό που θα πείθει ότι εκπροσωπεί τις ανάγκες αυτών των ομάδων και δεν αποτελεί απλά αναπαραγωγή κομματικών διαδικασιών και διαπλεκόμενων παρεμβάσεων.

Κων/νος Μανίκας