Ας μεταφερθούμε στον, πολιτικά ορφανό, Πατριωτικό χώρο. Αυτόν της Λαϊκής Δεξιάς. Ο Σαμαράς άδειασε την συγκεκριμένη γωνιά τη στιγμή που αποφάσισε να προσχωρήσει στην Συμμαχία των Προθύμων.
Ο Καρατζαφέρης έλαμψε σαν ένα από αυτά τα σκάρτα, τζούφια πυροτεχνήματα που, αντί να ακολουθήσουν ευθύβολη πορεία, περιστρέφονται διαρκώς (ενίοτε εντυπωσιακά) μέχρι που σκάνε, βγάζοντας έναν υπόκωφο ήχο (στην περίπτωσή μας απαγγέλλοντας Καβάφη).
Οι ελπίδες μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου της λαϊκής δεξιάς έχουν στραφεί στον Πάνο Καμμένο. Δικαιολογημένα. Σε εποχές διαρκών κυβιστήσεων, κράτησε αντρίκια, αμετακίνητη στάση, αντιστεκόμενος από την αρχή μέχρι το τέλος στο Μνημόνιο. Προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα. Ανέδειξε την υπόθεση των cds, δεν δίστασε να τα βάλει με τους Τσουκάτους ανοίγοντας υποθέσεις με την δικαιοσύνη, κατηγόρησε για προδοσία τους συμφοιτητές και υπέρμαχους του Μνημονίου, απευθύνθηκε στον κόσμο ευθέως, εφάρμοσε μια πρωτότυπη άμεση δημοκρατία μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης.
Η αρχή λοιπόν, και το σωστό βήμα πριν την ίδρυση ενός κόμματος, έγινε. Και καλώς έγινε. Δεν είναι όμως αρκετή.
Ένα Πατριωτικό κόμμα δεν μπορεί απλώς να διαμαρτύρεται και να καταγγέλλει. Προτάσεις, όπως το να μας επιστρέψουν οι Γερμανοί τα 512 δις των πολεμικών αποζημιώσεων ή το να τα συμψηφίσουμε με τα δικά μας χρέη (που μέρος τους προφανώς είναι παράνομο και επαχθές), κινούνται στην σφαίρα του ανέφικτου. Δεν είναι πως δεν το θέλουμε. Απλώς δεν θα γίνει.
Ένα πατριωτικό κόμμα, επίσης, δεν μπορεί να αποδέχεται τη στήριξη δημοσιογράφων όπως ο Παπαγιάννης. Ας θυμηθούμε.
Μέχρι προχθές έβριζε τον Καραμανλή στηρίζοντας τον ΓΑΠ και μέχρι χθες στήριζε τον Σαμαρά. Σήμερα, κάποιες μέρες (τις τελευταίες του μήνα) το παίζει αντιμνημονιακός πατριώτης και κάποιες άλλες, (τις πρώτες του μήνα) Σαμαρικότερος του Σαμαρά. Οι αργόμισθοι του δημοσίου έχουν ως μόνη πατρίδα το ταμείο και για τον Πάνο είναι κάπως νωρίς για εκπτώσεις τέτοιου τύπου.
Είναι δεδομένες οι προσδοκίες, για ένα εναλλακτικό, πατριωτικό μονοπάτι, τις οποίες έχει δημιουργήσει ο Καμμένος. Ένα ερωτηματικό που θα απαντηθεί σύντομα (19 Φεβρουαρίου) είναι το ποια θα είναι τα πρώτα πρόσωπα που θα στελεχώσουν το κόμμα του. Οι διεργασίες σε εξέλιξη είναι πολλές, όπως και οι επαφές του με στελέχη και συνδικαλιστές εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας.
Από το επίσημο όμως ξεκίνημά του και μετά θα πρέπει να μπορεί να αποδείξει πως ο αχαρτογράφητος, εκτός Μνημονίου δρόμος υπάρχει και μπορούμε να τον διαβούμε. Καλή επιτυχία Πάνο!
Σκαντζόχοιρος
(Οι απόψεις εκφράζουν μόνο τον ψευδωνύμως γράφοντα)
Ο Καρατζαφέρης έλαμψε σαν ένα από αυτά τα σκάρτα, τζούφια πυροτεχνήματα που, αντί να ακολουθήσουν ευθύβολη πορεία, περιστρέφονται διαρκώς (ενίοτε εντυπωσιακά) μέχρι που σκάνε, βγάζοντας έναν υπόκωφο ήχο (στην περίπτωσή μας απαγγέλλοντας Καβάφη).
Οι ελπίδες μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου της λαϊκής δεξιάς έχουν στραφεί στον Πάνο Καμμένο. Δικαιολογημένα. Σε εποχές διαρκών κυβιστήσεων, κράτησε αντρίκια, αμετακίνητη στάση, αντιστεκόμενος από την αρχή μέχρι το τέλος στο Μνημόνιο. Προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα. Ανέδειξε την υπόθεση των cds, δεν δίστασε να τα βάλει με τους Τσουκάτους ανοίγοντας υποθέσεις με την δικαιοσύνη, κατηγόρησε για προδοσία τους συμφοιτητές και υπέρμαχους του Μνημονίου, απευθύνθηκε στον κόσμο ευθέως, εφάρμοσε μια πρωτότυπη άμεση δημοκρατία μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης.
Η αρχή λοιπόν, και το σωστό βήμα πριν την ίδρυση ενός κόμματος, έγινε. Και καλώς έγινε. Δεν είναι όμως αρκετή.
Ένα Πατριωτικό κόμμα δεν μπορεί απλώς να διαμαρτύρεται και να καταγγέλλει. Προτάσεις, όπως το να μας επιστρέψουν οι Γερμανοί τα 512 δις των πολεμικών αποζημιώσεων ή το να τα συμψηφίσουμε με τα δικά μας χρέη (που μέρος τους προφανώς είναι παράνομο και επαχθές), κινούνται στην σφαίρα του ανέφικτου. Δεν είναι πως δεν το θέλουμε. Απλώς δεν θα γίνει.
Ένα πατριωτικό κόμμα, επίσης, δεν μπορεί να αποδέχεται τη στήριξη δημοσιογράφων όπως ο Παπαγιάννης. Ας θυμηθούμε.
Μέχρι προχθές έβριζε τον Καραμανλή στηρίζοντας τον ΓΑΠ και μέχρι χθες στήριζε τον Σαμαρά. Σήμερα, κάποιες μέρες (τις τελευταίες του μήνα) το παίζει αντιμνημονιακός πατριώτης και κάποιες άλλες, (τις πρώτες του μήνα) Σαμαρικότερος του Σαμαρά. Οι αργόμισθοι του δημοσίου έχουν ως μόνη πατρίδα το ταμείο και για τον Πάνο είναι κάπως νωρίς για εκπτώσεις τέτοιου τύπου.
Είναι δεδομένες οι προσδοκίες, για ένα εναλλακτικό, πατριωτικό μονοπάτι, τις οποίες έχει δημιουργήσει ο Καμμένος. Ένα ερωτηματικό που θα απαντηθεί σύντομα (19 Φεβρουαρίου) είναι το ποια θα είναι τα πρώτα πρόσωπα που θα στελεχώσουν το κόμμα του. Οι διεργασίες σε εξέλιξη είναι πολλές, όπως και οι επαφές του με στελέχη και συνδικαλιστές εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας.
Από το επίσημο όμως ξεκίνημά του και μετά θα πρέπει να μπορεί να αποδείξει πως ο αχαρτογράφητος, εκτός Μνημονίου δρόμος υπάρχει και μπορούμε να τον διαβούμε. Καλή επιτυχία Πάνο!
Σκαντζόχοιρος
(Οι απόψεις εκφράζουν μόνο τον ψευδωνύμως γράφοντα)
http://dexiextrem.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου