Αν η Ελλάδα υποκύψει στις τουρκικές απαιτήσεις (πολλά έχουν δει τα μάτια μας, άλλωστε το πράττει εδώ και δεκαετίες) για την ΑΟΖ του Καστελόριζου τότε δεν θα έχουμε θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο..Παρακολουθήσαμε μια ανούσια συζήτηση στη Βουλή για τα εξωτερικά θέματα, που έγινε μάλλον για να ειπωθεί ότι έγινε. Και τούτο, διότι αφενός όπως πάντα οι πολιτικοί μας αρχηγοί έχουν το μυαλό τους στους ψηφοφόρους και προς αυτούς απευθύνονται, και αφετέρου διότι δεν μπορεί εξ αντικειμένου να γίνει συζήτηση σε βάθος, στα θέματα που δεν πρέπει να δημοσιοποιούνται.
Εκείνο όμως που διεφάνη είναι ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι που αποτρέπουν την Ελλάδα να οριοθετήσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, παρόλο που από το 1982 έχει υπογραφεί η διεθνής Σύμβαση, με την οποία αναγνωρίζεται η ΑΟΖ κάθε χώρας. Με τη νέα Σύμβαση έχει καταργηθεί η γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας.
Δι' αυτής ορίζεται «η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή, σε πλάτος μέχρι 200 ναυτικών μιλίων, εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας».
Το δικαίωμά της η Ελλάδα να οριοθετήσει την ΑΟΖ, αδιαφόρησε εδώ και 30 χρόνια να το ασκήσει. Την ίδια τακτική ακολούθησαν και οι κυπριακές κυβερνήσεις, μέχρι τη στιγμή που ανέλαβε την προεδρία της ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Το 2004, αδιαφόρησε για τους κομπασμούς των Τούρκων και με μονομερή δήλωση οριοθέτησε τη κυπριακή ΑΟΖ.
Η Τουρκία διαμαρτυρήθηκε, αλλά η απόφαση της Κύπρου έγινε αμέσως αποδεκτή τόσο από την Ε.Ε. όσο και από τις Η.Π.Α. Ο Παπαδόπουλος ζήτησε από την ελληνική πλευρά να οριοθετηθεί από κοινού η μεταξύ των δύο χωρών ΑΟΖ, αλλά συνάντησε αδιαφορία. Το έπραξε όμως με το Ισραήλ, Λίβανο και Αίγυπτο.
Η Ελλάδα, επιχείρησε να συνεννοηθεί με την Αίγυπτο, αλλά παρενέβη η Τουρκία και λίγες μέρες πριν από την καθορισθείσα συνάντηση των δύο πλευρών, η Αίγυπτος υπανεχώρησε.
Το μεγάλο πρόβλημα της Τουρκίας, είναι ότι όταν οριοθετήσει και η Ελλάδα την ΑΟΖ της, αυτή ενώνεται με την ΑΟΖ της Κύπρου, με αποτέλεσμα η Τουρκία να μη διαθέτει ΑΟΖ στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Γι' αυτό επιχειρεί να δημιουργήσει αμφισβητήσεις ως προς το Καστελόριζο, το οποίο θεωρεί προέκταση της μικρασιατικής ακτής, άρα δεν διαθέτει δική του ΑΟΖ.
Το οποίο όμως, είναι νησί που κατοικείται, και πρόκειται για νησί της Ε.Ε. Δεν μπορεί να εξαιρεθεί.
Θυμίζουμε, ότι πετύχαμε το 2008 συμφωνία με την Αλβανία οριοθέτησης των θαλασσίων συνόρων μας, αλλά κι εκεί υπήρξε τουρκικός δάκτυλος και η συμφωνία ακυρώθηκε από τους Αλβανούς!
Όμως, παρ' όλο που η Ελλάδα δεν προβαίνει σε αναγνώριση της ΑΟΖ της, την αναγνώρισε μονομερώς -για λογαριασμό μας- το Ισραήλ!
Ετοίμασε χάρτες, που συμπεριλαμβάνουν το Καστελόριζο, τη διαδρομή την οποία θα έχει ο υποθαλάσσιος αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω Ελλάδος προς την Ευρώπη, που θα παράγεται στο κοίτασμά της "Λεβιάθαν" από την αμερικανική εταιρεία Νoble Εnergy Ltd. Είναι απορίας άξιον τι θα πράξει η Ελλάδα, όταν έρθει η ώρα υπογραφής ελληνο-ισραηλινής συμφωνίας για την κατασκευή του αγωγού.
Είναι φανερό, με όλα τα παραπάνω, ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις της προηγούμενης 30ετίας έχουν προβεί σε μυστικές άτυπες (;) συμφωνίες με τους Τούρκους. Η πάγια τακτική των πολιτικών μας να διατηρηθούν στην εξουσία αφήνοντας την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων στους επόμενους, αποδεικνύεται και στην πράξη, ότι είναι καταστροφική. Διότι το μέλλον, έγινε... παρόν.
Και μέσα στην οικονομική κρίση, όπου το ενδιαφέρον του ελληνικού λαού στρέφεται στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας, υπάρχει φόβος και αυτή η μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα μας, να περάσει ανεκμετάλλευτη.
Δεν θα είναι η πρώτη φορά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου